Podane wartości to środki. SD zmigrowanej liczby komórek obserwowanej w 10 polach przy × 400. (a) MK o wskazanych stężeniach 0. 1000 ng / ml dodawano do studzienki zawierającej makrofagi. (b) Filtry w studzience zawierającej makrofagi były powlekane z jednej strony MK w stężeniach 1. 200. g / ml. (c) MK o stężeniu 100 ng / ml dodano do studzienki zawierającej komórki mięśni gładkich. hMK, ludzki MK wytwarzany w drożdżach. mMK, mysi MK wytwarzany przez bakulowirusowy układ ekspresyjny (39). CM, kondycjonowana pożywka komórek mięśni gładkich. Wpływ MK na komórki mięśni gładkich określono również za pomocą zmodyfikowanego testu komory Boydena. Rozpuszczalny MK w stężeniu 100 ng / ml zwiększył migrację o 1,8 razy, a efekt ten był znaczący (P <0,01) (Figura 7c). W kondycjonowanej pożywce z komórek mięśni gładkich, zwiększała się migracja komórek mięśni gładkich, a dodanie MK dalej zwiększało migrację o 2,0 razy (Figura 7c). MK nie promował proliferacji komórek mięśni gładkich, co oceniono za pomocą testu MTT (dane nie pokazane). Dyskusja Stosując myszy z niedoborem MK, stwierdziliśmy, że MK odgrywa kluczową rolę w powstawaniu neointimy. Wniosek ten poparto odkryciem, że podawanie myszy z niedoborem MK do MK spowodowało wznowienie powstawania błony wewnętrznej. MK znaleziono również w miejscach powstawania błony wewnętrznej przed i podczas zdarzenia. Ilościowa analiza mRNA MK w układzie szczurzym wykazała, że poziom mRNA MK wzrasta podczas procesu powstawania nowej błony wewnętrznej. Uważa się, że komórki zapalne migrujące do ścian naczyń wydzielają czynniki, które sprzyjają migracji i / lub proliferacji komórek mięśni gładkich (1, 2). Znaczenie rekrutacji komórek zapalnych w powstawaniu neointimy zostało zweryfikowane za pomocą myszy z niedoborem P-selektyny, w których powstawanie neointimy było tłumione przy równoczesnej supresji w rekrutacji komórek CD45-dodatnich (30). Ponadto, gdy myszy z niedoborem receptora chemotaktycznego białka-1 makrofagów krzyżowano z myszami z niedoborem apoE, rozwój miażdżycy występujący w tej ostatniej był znacznie osłabiony (7). Stwierdziliśmy, że rekrutacja komórek zapalnych CD45-pozytywnych została prawie całkowicie wyeliminowana w Mdk. /. myszy. Jest mało prawdopodobne, aby było to spowodowane zmienioną charakterystyką komórek zapalnych w Mdk. /. myszy, ponieważ MK zwiększyła migrację makrofagów pochodzących z Mdk. /. myszy w zmodyfikowanym teście komorowym Boydena (dane nie pokazane). Wiadomo, że MK promuje chemotaksję neutrofili (31), a w niniejszym badaniu wykazaliśmy, że MK sprzyja migracji makrofagów. PTN / HB-GAM jest chemotaktyczny dla neuronów (32) i osteoblastów (33). Dlatego jest wysoce prawdopodobne, że rekrutacja komórek zapalnych jest kluczową rolą MK w powstawaniu neointimy. Głównym problemem powstawania neointimy jest odpowiedź komórek mięśni gładkich. W modelu z urazowym balonem szczurów uważa się, że odpowiedź komórek mięśni gładkich na znieczulenie neointimy składa się z 3 etapów: mianowicie replikacji w mediach, migracji od mediów do błony wewnętrznej i proliferacji w obrębie neointimy (2). Tworzenie Neointimy w modelu ligacji myszy przebiega według tych samych kroków (20, 30). Zasadniczy czynnik wzrostu fibroblastów uwolniony z umierających komórek mięśni gładkich wydaje się uczestniczyć w pierwszym etapie (34). Myszy z niedoborem MK wykazywały pogrubienie po podwiązaniu, które było porównywalne do tego u myszy typu dzikiego. Tak więc, początkowa reakcja na indukcję obrzękowej błony wewnętrznej nie jest dotknięta niedoborem MK, ale wpłynęła na drugi i / lub końcowy etap. Nie wykryliśmy aktywności MK promującej wzrost w kierunku hodowanych komórek mięśni gładkich, chociaż inni badacze uprzednio zgłaszali umiarkowaną aktywność (35) Jednakże MK wykazywał znaczącą aktywność promującą migrację w stosunku do hodowanych komórek mięśni gładkich. W związku z tym MK może promować powstawanie neointimy przez 2 drogi: rekrutację komórek zapalnych wydzielających czynniki działające na komórki mięśni gładkich i bezpośrednie działanie na komórki mięśni gładkich. Te 2 trasy mogą współpracować w celu wywarcia pełnej funkcji MK in vivo. Kilka odczynników, w tym heparyna, analog somatostatyny i inhibitory enzymu konwertującego angiotensynogen, zostały klinicznie użyte w próbach stłumienia restenozy, ale próby te zawiodły z powodu skutków ubocznych lub różnic związanych z gatunkami (36. 38). Identyfikacja MK jako cząsteczki zaangażowanej w tworzenie neointimy umożliwi rozwój nowych podejść do zapobiegania restenozie i ewentualnie miażdżycy tętnic poprzez hamowanie aktywności MK lub ścieżek sygnałowych poniżej czynności MK. Przeciwciała anty-MK i odczynniki antysensowne są oczywistymi kandydatami inhibitorów MK. Jednocześnie konieczne jest przeanalizowanie ekspresji MK w ludzkich próbkach patologicznych w celu potwierdzenia, że MK jest wyrażany w sposób podobny do obserwowanego w modelach zwierzęcych. Podziękowania Podziękowania dla M. Ishihary i K. Aoki za pomoc sekretarską. Prace te zostały wsparte grantami Ministerstwa Edukacji, Nauki, Sportu i Kultury w Japonii, w tym dotacji na badania Centrum Doskonałości. [podobne: babka płesznik dawkowanie, alfa pvp skutki uboczne, acetylowany adypinian diskrobiowy ]