Dane są nanoszone w skali logarytmicznej w celu wyróżnienia poszczególnych kinetycznych składników odzyskiwania. Odzyskiwanie frakcyjne oceniono jako stosunek piku INa podczas drugiego, w stosunku do pierwszego, impulsu (P2 / P1) i znormalizowano do punktu danych 1000 milisekund, aby wyeliminować różnice w bloku tonikowym przy ~ 80 mV (na Figurze 3b). Średnie dane dopasowano do funkcji biexponential y = A1 (1 A e / t / a 1) + A2 (1 A e / t / a 2), gdzie A1, A są stałą amplitudy i czasu znacznika, składnik szybkiego odzyskiwania i A2, P2 odzwierciedlają mniejszy składnik o powolnym odzyskiwaniu. Dopasowane parametry były następujące: WT (n = 8): A1 = 0,79, <1 = 31 ms, A2 = 0,21, <2 = 169 ms; WT + lidokaina (n = 8): A1 = 0,80, P = 23 ms, A2 = 0,20, A 2 = 85 ms; R1623Q (n = 12): A1 = 0,82, A = 9 ms, A2 = 0,18, <2 = 100 ms; R1623Q + lidokaina (n = 4): A1 = 0,64, A = 14 ms, A2 = 0,36,> 2 = 128 ms. Lidokaina opóźniała odzyskanie kanałów R1623Q, ale nie spowolniła odzyskiwania typu dzikiego. Wpływ lidokainy na jednostkowe prądy R1623Q. Wykorzystaliśmy zapis jednokanałowy do rozróżnienia pomiędzy wzmocnioną inaktywacją w stanie zamkniętym i blokiem stanu otwartego jako podstawą zwiększonej wrażliwości na lidokainę R1623Q. Figura 5 pokazuje jednostkowe zapisy prądów z komórek HEK-293 stabilnie wyrażających kanały typu dzikiego (lewy) i R1623Q (prawy) w nieobecności lub obecności 200. M lidokainy. Przegląd aktualnych zapisów ujawnia, że mutacja R1623Q zwiększyła liczbę otworów podczas każdej depolaryzacji, a także wydłużyła czas trwania otworów (22, 23). Aktualne zapisy sugerują, że lidokaina zmniejszała ogólną liczbę otworów, ale miała niewielki wpływ na charakter poszczególnych otworów. Ryc. 5 Prądy poboczne ze stabilnie transfekowanych komórek HEK. Plastry związane z komórkami wielokrotnie depolaryzowano do ~ 40 mV przez 150 milisekund w odstępach 10-sekundowych (bez leku) lub 20-sekundowych (200. M lidokainy) (potencjał utrzymywania, <100 lub> 110 mV). Wyciągnięcia z otworami kanałów wybrano w celu podkreślenia kinetycznego charakteru otworów i ponownego otwierania i nie odzwierciedlają ogólnego prawdopodobieństwa otwarcia w wskazanych warunkach. Pokazane łaty zawierały. 4 aktywne kanały. Poniżej każdej kolumny rekordów jednokanałowych znajdują się reprezentatywne histogramy czasu otwartego zarejestrowane w tych samych warunkach. Każdy histogram zawiera dane z 150-200 depolaryzacji. Hierarchie histogramów znormalizowano dla porównania wizualnego, a funkcję wykładniczą (y = A1e2t / a1 + A2e2t / a2) dopasowano do danych (linia ciągła) w celu określenia czasów oczekiwania. Parametry pochodzące z histogramów zsyntetyzowanych z poszczególnych łat podsumowano w Tabeli 1. Aby przeanalizować te efekty ilościowo, najpierw zbadaliśmy średni czas otwarty. Figura 5 (u dołu) pokazuje reprezentatywne histogramy rozkładu w czasie otwartym przy ~ 20 mV dla kanałów typu dzikiego (lewy) i R1623Q (prawy) w nieobecności i przy obecności 200. M lidokainy. Ponieważ oba kanały typu dzikiego i R1623Q wykazywały 2 składowe czasu otwartego, do histogramów dopasowano funkcję dwuwykładniczą (nałożone linie ciągłe). Tabela dostarcza dopasowanych parametrów wyprowadzonych z rozkładów czasu otwartego z wielu łat dołączonych do komórki. Mutacja R1623Q wydłużyła czas trwania składnika o dłuższym czasie otwartym (<2) z 1,95 do 3,24 milisekund (P <0,05), co sugeruje obniżoną szybkość inaktywacji w stanie otwartym, efekt zgodny ze spowolnionym tempem zaniku prądu makroskopowego ( oprócz częstszego ponownego otwierania). Mutacja nie zmieniła znacząco względnej proporcji krótkich i długich otworów (A1 / A2), a czas trwania krótkich otworów nawet nieznacznie się zmniejszył (. 1). Co ważne, lidokaina nie zmieniła żadnego z parametrów kinetycznych czasu otwartego dla kanału typu dzikiego lub R1623Q (tabela 1) [patrz też: baclofen alkoholizm, aktualne wystepowanie grzybow, aktualne występowanie grzybów ]